Extreme vermoeidheid en endometriose blijft zwaar
Ik ben Jess en ik heb al 17 jaar de chronische vrouwen ziekte endometriose. Door mijn ervaringen te delen hoop ik dat er meer vrouwen zijn die de ziekte en symptomen herkennen, bij erge menstruatie klachten eerder aan de bel trekken én vooral dat ze weten dat ze niet alleen zijn!
Chronische vermoeidheid
Ik word wakker en voel de zon op mijn gezicht stralen…ik voel het direct dit is een goede dag! Ik ben euforisch, hyper en leuk, ik voel me mooi, een super mama, een sexy en toffe vriendin, ik ben super gezellig, niets is te gek en ik kan de hele wereld aan. Ik heb eindeloos geduld met iedereen en ik bekommer mij om iedereen. Ik kan uren doorgaan van s’morgens vroeg tot s’avonds laat.
Ik ben er helemaal klaar voor en ik geniet van deze dagen. Leuke dingen inplannen, alles regelen, afspreken met iedereen. Ik voel mijzelf uitgerust, ik heb geen pijnen in mijn lichaam en ik voel de
energie door mijn lichaam gieren. Ik heb mega zin in deze dag, in deze week…wat er ook te gebeuren staat ik kan er tegen aan!!
Maar dan opeens...
Maar diezelfde maand word ik 10 dagen later ook weer wakker en voel ik mij zo hees! Ik heb heel vast geslapen maar dat heeft blijkbaar niets uitgemaakt. Het lijkt alsof ik al drie dagen aan het
doorhalen ben (ja ik weet hoe dat voelt uit mijn jongere jaren) en het voelt alsof ik niet kan landen.
Alles is ‘ontouchbaar’ voor mijn gevoel. Ik zit in een soort bubbel en het lijkt alsof alles langs mij heen gaat, dat het allemaal heel langzaam doorkomt…net als in een film. Ik voel me high als een astronaut in de ruimte. Ik weet ook niet of ik nou moe ben of me juist normaal voel.
Ik ben er wel maar toch eigenlijk ook weer niet. Ik heb het gevoel dat ik iets wil zeggen maar niemand hoort mij of wilt mij horen…En in tegenstelling tot hoe ik normaal ben, kan ik echt in mijn schulp
Ik ben er wel maar toch eigenlijk ook weer niet. Ik heb het gevoel dat ik iets wil zeggen maar niemand hoort mij of wilt mij horen…En in tegenstelling tot hoe ik normaal ben, kan ik echt in mijn schulp
kruipen omdat ik anders in huilen uit zal barsten. En dat wil ik ook niet doen, omdat iemand net even sneller bij de kassa was in de supermarkt dan ik in mijn vertragingsmodus.
De ergste week
De week erop word ik weer anders wakker. Ik ben eigenlijk al geïrriteerd zonder dat er iets gebeurd is. Ik wil mijn bed helemaal niet uit en ik heb ook geen zin om iets te doen met iemand. Het voelt alsof het hele leven op mij hangt en ik ben zo verschrikkelijk moe! Ik kan die enorme vermoeidheid niet te boven komen. Ik heb vaak veel pijn, in mijn onderrug, mijn banden en heupen. Eigenlijk voelt heel mijn lichaam vermoeid aan.
Ik heb vaak last van opgezette klieren in mijn nek en ik heb het gevoel van overleven. Ik moet heel veel dingen doen maar kom nergens aan toe. Ik voel een enorme druk alsof ik vier deadlines moet halen die er niet zijn. Ik hoef eigenlijk alleen maar een mailtje te versturen.
Ik wantrouw mensen en ik voel mij heel erg alleen in mijn eigen ellende. Ik ben zwaar overprikkeld en dat voelt ook weer klote tegenover mijn gezin. Het liefst wil ik een paar dagen weg, alleen, zonder iets aan mijn hoofd. Ik word weer boos van die gedachten, want ik wil niet dat ik zo lelijk denk. Het lijkt zo alsof niet eens bij mijn gezin wil zijn….het is gewoon nooit goed.
Ik ben erg fel en heel erg direct en best emotieloos naar anderen. Deze week is het leven oneerlijk en heel zwaar. Ik weet dat het weer over gaat en dat ik door moet. Maar toch blijf ik boos en kan ik dit niet omzetten.
De week erop ben ik verslagen. Verslagen door de week hiervoor. De vermoeidheid en alle nadelen van endometriose zijn er nog steeds. Ik kan wel weer rationeel denken en ben weer wat beter in balans qua emoties. Maar ik laat het kaas nog niet van mijn brood eten.
Het leermoment
De week erop ben ik verslagen. Verslagen door de week hiervoor. De vermoeidheid en alle nadelen van endometriose zijn er nog steeds. Ik kan wel weer rationeel denken en ben weer wat beter in balans qua emoties. Maar ik laat het kaas nog niet van mijn brood eten.
Ik leer beter schakelen tussen de gevoelens van mijzelf en ik word weer wat gemoedelijker. Mijn eindeloze geduld is nog wel gehalveerd. Maar na een paar korte dagen kom ik eindelijk weer in beter ‘vaarwater’ en gaat alles weer een stuk gemoedelijker!
In deze week overdenk ik altijd het hier voorgaande proces en hoop ik dat de volgende maand wat meer in BALANS zal zijn. Tijdens het overdenken kom ik er opnieuw weer achter dat ik nog beter moet plannen en rekening moet houden met mijn chronische ziekte waar ik toch best wel last van heb, en
ik niet alleen.
Maar terwijl ik dit bedenk voel ik mij alweer beter dan de afgelopen dagen. En op een of andere ‘stomme’ manier vergeet ik dan altijd weer een beetje hoe slecht het ging.
Omdat mij goed voelen dan toch overheerst…en veel leuker is!
Liefs,
Jess
Volg J3ss haar leven met endometriose
Heb jij de podcast met Jess over endometriose al geluisterd?
Blog tip
Lees alles over endometriose in onze blog!
Lees hem hier >>>
Meer blogs van Jess lezen?
Lees ze allemaal hier >>>